dit was het dan, de laatste dag van dertig dagen zonder
alcohol.
waar ik moeite mee had?
dat ik er geen moeite mee had.
ik was, dacht ik, toch een onverdacht deelnemer, ik dronk
decennia dagelijks, maar behoudens wat lastiger inslapen op de eerste avond zijn
deze dertig dagen probleemloos gepasseerd.
dat vind ik jammer!
er werd toch geworven met de slogan ‘durf jij de uitdaging
aan?’
bij uitdaging denk ik dan aan ontbering,
doorzettingsvermogen, problemen, zoiets als een expeditie door ruig, onbekend
terrein vol verleiding en gevaar. en later, de koestering van heldenmoed.
teleurgesteld?
zeker niet.
nu de gewoonte is doorbroken vind ik het –vooralsnog- vreemd dat ze is
ontstaan.
daar zit, naast de eerder bemerkte fysieke voordelen, de
winst.
waar ik met terugwerkende kracht nog wel om moet lachen is
het soort opmerkingen dat bij de start werd meegegeven, soms zelfs door
volslagen onbekenden (‘alcoholist’, ‘je hebt een probleem’ … )
ik zou die meewarig naar de ‘passers’ kijkenden graag willen
prikkelen om eens dertig dagen hun energie te besteden aan het laten staan van
chocola of vlees, zo zij dit nuttigen, eens dertig dagen geen koffie te drinken
of het suiker- en zoutgebruik te staken onder het motto ‘durf jij de uitdaging
aan?’.
maar nu; nu het is gestopt begint het.
als het goed is ziet u mij bij een volgende ‘ik-pas’ niet
meer terug, want, als het goed is zal ik de nieuw ingeslepen gewoonten (het
frisse leven) ruim baan geven, behoudens wat weekendglaasjes.
