woensdag 9 december 2015

hier stopt het




wie op de zuidstedeweg de afrit naar centrum of ziekenhuis neemt, ziet aan het eind een hek met daarachter het water van de doorslag. terug mag niet zegt een streng verkeersbord, er moet gekozen worden tussen de ene of de andere kant.
zo voelt het nu een beetje. deze krant houdt op te bestaan, ik kan hier niet verder, er is geen weg terug. maar nu? ik stel de keuze uit, volgend jaar zien we verder.
ik dank u zeer voor de belangstelling, vaak merkte ik dat de stukjes goed werden gelezen. ik wens u goede feestdagen, en mogelijk ‘tot ziens’.

hier stopt het

van rafelrand tot diamant,
van volkstuin, woonwijk, park, stadshuis,
van rundubos tot oude sluis,
het leende zich voor in de krant

vijf jaren haast mocht ik op pad
met pen, papier en goede zin
dook ik het nieuwegeinse in
en zo ontdekte ik de stad

‘k had veel plezier, het voelde goed
maar het houdt op, de krant verdwijnt
(niet meer rendabel naar het schijnt)
nu rest alleen een warme groet

© ton de gruijter

woensdag 2 december 2015

onthaasten in city




soms moet men nadenken over de vraag waar een stad mee opvalt. wel, mocht een commercieel tv-station een programma ‘de langzaamste lift van nederland’ overwegen, dan zouden wij hoge ogen gooien. de lift in de parkeergarage van cityplaza (aan de kant van de tramhalte) is een sterke troef. tegelijkertijd kopt de gemeentepagina op internet; ‘parkeren in nieuwegein is een belevenis’. nou, zo is het.

onthaasten in city

’t is altijd spannend of het lukt,
de reis omhoog en weer omlaag
onthaasten is het nieuwe traag
ach, heb geduld, wees niet bedrukt

ik word weer yin en yang en zen
de ruimte dwingt mij eerst tot rust
maar dan hervind ik levenslust
wanneer ik eind’lijk boven ben

en ook de winkels zijn tevree;
al is het voor de zekerheid,
de t’rugreis wordt goed voorbereid,
zo gaat er drank en voedsel mee

maar soms denk ik haast ongewild
- het leven is toch al zo duur –
aan het parkeertarief per uur
‘k word niet gelift, ik word getild!

© ton de gruijter