woensdag 27 augustus 2014

rondje langs de wallen




net als de hoofdstad hebben wij ook ‘wallen’. de straatnamen in merwestein eindigen op ‘wal’. van het bruisend stadshart even naar de wallen. kan ook hier. er is wel een verschil. het vertier hier bestaat uit sport en zwemmen, er is een trimstraat en langs de zavelwal ligt een groenstrook met een kunstwerk, ‘water en vuur’, van nicolas dings. van bovenaf gezien is het een cirkel, een rondje.

rondje langs de wallen

er liggen vormen op het blad
symbool van forten en natuur
de naam zegt water tegen vuur,
het speelveld voor de nieuwe stad

het stelt een vraag naar de balans
hoe ’t één en ’t ander samen gaat
het één het ander ruimte laat
het gunnen van gelijke kans

wie leest de boodschap op dit blad
te veel te laat is straks te duur
wat water is het, maar ook vuur
ach, wees voorzichtig, nieuwe stad

© ton de gruijter 

woensdag 20 augustus 2014

passantenhaven nieuwegein




de passantenhaven van nieuwegein is ontegenzeggelijk mooi. het is niet alleen de fraaie verzameling van jachten, maar ook hoe een en ander met de omringende bebouwing samenvalt is plezierig om naar te kijken. de haven wordt beheerd door vrijwilligers, en goed, alles ziet er zeer verzorgd uit. grappig detail is dat de site van de haven onder het kopje ‘locatie’ een deelplattegrond presenteert die aan de bovenzijde begint met ‘weg van de binnenvaart’. dat is meer dan een straatnaam, het is een aansporing even het anker te laten zakken.

passantenhaven nieuwegein

wanneer de natte recreanten
het droge land op willen gaan,
dan biedt de haven voor passanten
een prachtplek op de wierselaan

hier neemt men pauze van het varen
daar gaat een tros, een rake worp!
zo’n boot, zo’n sloep komt tot bedaren
zo ook de schipper in het dorp

want oude straten en terrassen,
men zag ze al bij ‘t ‘land in zicht!’
ze lokken meer nog dan de plassen
zodat het vol passanten ligt

© ton de gruijter 

woensdag 13 augustus 2014

lucht in een lijst




het heeft geen naam, de staalplastiek van erich reusch. voorheen stond het bij de ingang van cityplaza, nu op de rotonde iets verderop. kunst verplaatsen heeft een risico. ik ga er van uit, dat een werk ontworpen is voor een toegewezen plek. gelukkig heeft dit werk iets luchtigs, en geeft het een aardig beeld van wat voorwaardelijk is voor een creatief vermogen.

lucht in een lijst

of het de hemel toont of lucht
dat weet ik niet, want niets bewijst
wat anders door de rode lijst
dan slechts ’t geluid van windkracht zucht

en zelfs dat soms niet, dan ontbreekt
het waaien, enkel kleur, de tint
die men in ’t rode venster vindt
is wat tot de verbeelding spreekt

is dat het? ruimte in het brein,
maar wel omkaderd, geeft dat aan
hoe kunstig ’t zijn kan in ’t bestaan?
een mooie boodschap zou dat zijn

© ton de gruijter 

donderdag 7 augustus 2014

het komt uit de verf




mijn fiets kocht ik in het jaar 2000 en ik gebruik hem veel. ik ben zuinig op de spullen. alles werkt nog. goed onderhoud bij een fietsenmaker helpt. u begrijpt dat ik het jammer vind dat hier en daar de lak wat is beschadigd.
wanneer werd het vernieuwde centrum geopend? dat moet afgelopen april geweest zijn. ook daar zie ik al wat beschadigde lak. op de nog maar net in gebruik zijnde fietsenrekken (fietsparkeersystemen zegt men wel eens) zijn plekken zichtbaar die alleen maar vraagtekens oproepen.

het komt uit de verf!

ik vraag me toch af, welke kwast
ontwierp de standaards op die plek
en stelde voor ons fietsenrek
de hardheid van de laksoort vast?

het blanke staal is al te zien
de verflaag breekt en bladdert weg
is ’t fietsrek soms –maar da’s dan pech!-
niet voor een fiets bedoeld misschien?

want fietsers zetten met een smak
het rijwiel tegen rekken aan
zo is het denk ik hier gegaan
zo’n fietser heeft aan alles lak

© ton de gruijter 

maandag 4 augustus 2014

de dappere fietser




de laatste week van juli. voorgenomen werd in deze week één van de knelpunten van de fietsroute op de noordstedeweg aan te pakken. dat is mooi. en verder komt er een brainstormsessie om te bezien hoe de gevaarlijke situatie op de kruising met de doorslagbrug kan worden aangepakt. gelet op de eerdere ongevallen is dat geen overbodige luxe, zeker wanneer straks de scholieren weer massaal door de stad zwermen. men mag wel heldenbloed hebben om in de spits te fietsen.

de dappere fietser

soms durf ik alles, vrees ik niets
ik ga dan naar de doorslagbrug,
er overheen en dan weer terug
een rondje centrum op de fiets

de paden zijn hier ‘schaafwondrood’
met kruis en streep in ‘pleisterwit’
een boodschap die verscholen zit
de trappers voelen hier als lood

en toch ga ik hier op de fiets
van ’t park tot richting huis de geer
daar draai ik weer voor nog een keer
soms durf ik alles, vrees ik niets

© ton de gruijter