tol betalen

                            (foto: thea spoor)

doorslag komt van doorslaan. doorgeslagen ook. op de kruising van de specht en de rietgors staat een drietal parkeerpalen! een drietal!! naast elkaar!!! gemeente, zeg me dat dit een grap is. wanneer we volstaan met wat nodig is, is er ineens weer ruimte om een auto neer te zetten. wat ziet dit er enorm sneu uit.

tol heffen

‘t is lang geleden, ’t oude gein

liet vroeger al passanten beven

‘let op! er wordt hier tol geheven’

dus waarom zou ’t nu anders zijn?

nou, één verschil, dat is wel gek;

betaalden zij nog voor het reizen,

nu vraagt men burgers straffe prijzen

voor zelfs de stilstand op een plek

voor alle soorten staat een paal,

voor pin, mobiel of creditkaarten,

ook muntgeld kan in zo’n gevaarte

‘u zult betalen, allemaal!’

© ton de gruijter 

samenklank in nieuwegein

op 10 februari bezocht ik een repetitieavond van het nas (nieuwegeins amateur symfonieorkest) met ’t jong ( symfonieorkest voor jongeren tot 25 jaar). ik kan u zeggen dat ik een genoeglijke avond had. niet alleen vanwege de aangename klanken, maar ook door het zien van de combinatie van plezier en concentratie waarmee deze mensen zich met muziek bezig houden. dat wil ik even aan u melden. waarom? op 22 februari geven beide orkesten een concert in ‘de bron’. wellicht treffen we elkaar dan, voor de prijs hoeft u het niet te laten, voor 10 euro bent u al binnen. bezoekt u hun site voor meer informatie (www.nasnieuwegein.nl of www.tjong.nl ).

samenklank in nieuwegein

daar komen zij, met in hun tas,

hun koffer, hoes of in foedraal

het instrument, en allemaal

de partituur in zak of jas

de dirigent, die vormt en kneedt

’t gewenste klinken van ’t geluid,

dan perst hij klanken weer eruit,

zo wordt het hier aaneengesmeed

volwassen of adolescent,

men oefent vrolijk, energiek

in ’t samen maken van muziek

ach stad, wees trots op dit talent

© ton de gruijter

de bron

gebouwen, bedoeld voor religieuze bijeenkomsten, dwingen altijd respect bij mij af. de overtuiging kan anders zijn dan de mijne, maar altijd –daar ga ik van uit- bedoelt men hier het goede na te streven. kerkgebouw ‘de bron’ aan de buizerdlaan heeft een uiterst mooi ontworpen toren met luidklok. enerzijds is de vorm van het kruis fraai weergegeven, anderzijds, staand onder de toren, blikt men zo de hemel in.

de bron

hier is het dat wij diepte zoeken

hier laven wij ons aan de bron

de vraag waarom het ooit begon

verklaren wij met d’ oude boeken

in stilte kunnen w’ ons verdiepen

in of het leven, te modern,

ons leiden blijft tot naar de kern,

of wij op juiste paden liepen

wij blikken hier omhoog, naar boven

met deemoed naar de lucht, een wolk

‘het zoeken sterkt het zoekend volk’

is ’t minste wat ik kan geloven

© ton de gruijter

weifeltoren

een vreemd bouwwerk aan de reinesteijnseweg trok altijd mijn aandacht tijdens het langsfietsen. het blijkt een uitkijktoren te zijn. uitkijken mag men zeker, want het valt niet mee langs het steile trapje de drie verdiepingen met tralies te bereiken. interessant is de geschiedenis van de toren. door de gemeente destijds zonder vergunning gebouwd, illegaal dus. maar achteraf kon een vergunning alsnog worden verleend, de bestemming opgerekt en de bezwaren terzijde gelegd. uitkijken dus!

weifeltoren

’t is knap gedraaid, van roestvrij staal

wie klimt tot boven in de top

heeft uitzicht over galecop

de bouw was echter illegaal

maar wie de eiffeltoren kent,

zo’n aandachttrekker voor een stad

wou dat hij zelf zoiets bezat

zo’n fraai spraakmakend monument

de grenzen werden afgetast

wie torens bouwt wil torens zien

‘kon in de plannen heel misschien

toch hier en daar wat aangepast?”

’t besluit kwam op een goede dag,

na weifel en geprakkizeer

uiteind’lijk kwam het hierop neer

dat onze toren blijven mag

© ton de gruijter