winkelwagenleed

was ik toch even van m’n stuk. een groengasauto parkeert foutief, twee handhavers springen eruit om andere auto’s op het parkeren te controleren. ik kijk belangstellend of de groengasauto een ontheffing heeft, waarop een handhaver nogal nadrukkelijk het een en ander stelt. stijgt het groengas naar het hoofd? nee, het is de werkdruk. naast de jacht op stoutparkeerders is nu ook de zorg voor weeswinkelwagens aan de handhavers toevertrouwd. burgers, gedraag u!

winkelwagenleed

zo’n wagentje van vijftig cent

of koddig muntje in het slot

behoedt men voor een droevig lot

met handhaving of wijkagent

zo’n wagentje moet van de straat

het hoeft niet voor uw deur te staan

het gaat uw buren toch niet aan

naar welke supermarkt u gaat

nee, honderd meter maximaal

mag ’t wagentje van d’ winkel af

gaat u te ver, riskeert u straf

en krijgt u een proces verbaal

pas als de ketting stevig zit

een lange rij, zoals het hoort

dan wordt de orde niet verstoord

dan staan ze prachtig in ‘t gelid

© ton de gruijter

het spookhuis van de handelskade

ergens op de gemeentepagina staat dapper dat nieuwegein bekend staat om haar groen. tevens heeft men nogal werk gemaakt van ‘groene daken’. flauw genoeg speelde dat door mijn hoofd bij het passeren van een droef pand aan de handelskade, ergens tussen de wiersdijk en de noorderstraat. het verlaten bouwsel wordt bijna overwoekerd, er groeien zelfs bomen in de dakgoot!

het spookhuis van de handelskade

de handelskade heeft een huis

met vensters dicht, een ruit gebroken,

de deur op slot, het zou er spoken

als dat bestond; ’t voelt daar niet pluis

de tuin breekt door haar oppervlak

de grond lijkt haar te krap bemeten

of wil ze dat passanten weten

dat bomen kunnen op een dak?

voorheen was ’t hier wellicht een thuis

nu huilt het pand van droef verlangen

naar verf en voeg, nog eens behangen

maar niemand luistert naar zo’n huis

© ton de gruijter 

maritiem nieuwegein

wat een weekend! de beatrixsluis was jarig, vreeswijk had de authentieke dag én er was de tweede editie van ‘maritiem nieuwegein’. zo ontstond er vanzelf een gevarieerd programma. wie zich tijdens zo’ n weekend verveelde, koos er dan zelf voor.

aangenaam dus.

alleen het woord ‘maritiem’, dat blijft even zeuren. u weet, dan doe ik mee.

maritiem nieuwegein

ik kende het als waterstad

en als er wat te vieren is

dan roemt men de geschiedenis

ik denk dan aan rivierennat

maar kenners stellen unaniem

dat nieuwegein ooit kustplaats was

het scheen te golven ooit op ’t gras

en daarom heet het maritiem

zo groeit een feest tot festival

met drakenboot en shantyzang

een braderie, ach dagen lang,

door heel de stad is het hier bal

‘hoera’ nog voor de jaar’ge sluis

en als men dan weer ruimen mag

aan ’t eind van d’ authentieke dag,

klinkt héél ver weg wat zeegebruis

© ton de gruijter

kindervakantieweek bouwgein

gelukkig komt aan zo’n lange vakantie ook een eind.

gelukkig ja, want voor de deelnemers is de laatste week wellicht de leukste. op het terrein van bouwgein mocht ik even kijken naar hoe de kindervakantieweek (kan leuker, die naam) er uit zag. het thema was dit jaar onbewoond eiland. laat de fantasie maar gaan.

kindervakantieweek bouwgein

de vijfde week is nu voorbij

en eindelijk gaat bouwgein los

men fantaseert een eilandbos

de mooiste week is dit voor mij

mijn bouwwerk groeit, van plank na plank

de spijkers drijven wanden vast

de linkerduim in hansaplast

’t geluid van bouwen, wat een klank!

’t was onbewoond, dit eiland hier

tot wij hier kwamen aangestormd

een stad van hout is hier gevormd

de laatste week, dat is plezier.

© ton de gruijter