ik zeg niet meer 'ons nieuwegein'

het is gedaan, de laatste editie van ‘ons nieuwegein’ knispert in uw vingers. altijd een weemoedig moment als iets, wat vertrouwd werd, om wat voor reden dan ook verdwijnt. en tegelijk is verdwijnen het woord niet, want de krant gaat in een andere opzet en met een andere naam (nieuwegein dichtbij) door. hoe het eruit gaat zien, merken we volgende week. men belooft een nieuw fris uiterlijk. u begrijpt de blosjes op mijn wang, de ‘woordenwisseling’ mag blijven. ik neem dus slechts afscheid van de oude naam, met een knipoog naar de nieuwe.

ik zeg niet meer ‘ons nieuwegein’

ik zeg niet meer ‘ons nieuwegein’

ik had al eerder moeten weten

nieuwegein wordt niet bezeten,

niemand kan haar eig’naar zijn

nee, eerder lijkt het omgekeerd

de stad, zij is veeleer constante

mensen zijn voor haar passanten

dankzij wier werk zij floreert

de stad zal hier nog zijn, na mij

en toch, het mij op haar beroemen

’t risico haar ‘ons’ te noemen

blijft steeds akelig dichtbij

© ton de gruijter 

stroomopwaarts!

dat ik word ingehaald door jongere fietsers, daar doe ik niet moeilijk over. maar het is wel schrikken als duidelijk oudere mensen met een geringe trapbeweging voorbij komen. hier is meer aan de hand. in de tijd van oh dear, x-factor en i-pad is er dus ook de e-bike. en nieuwegein, niet onder de indruk van de grootste stroomstoring ooit, biedt deze ontwikkeling ruimte. er waren al oplaadpunten voor auto’s, nu nemen de oplaadpunten voor fietsen ook in aantal toe, zo ook bij het voor fietsers strategisch gelegen terras van eethuys poelzicht in vreeswijk. met al die ontwikkelingen ben ik benieuwd hoe de jeugdwielerronde van nieuwegein in 2013 zal verlopen.

stroomopwaarts!

stroomopwaarts gaat het in de stad

er komen oplaadpunten bij

u fietst met volle batterij,

d’ evolutie op ’t rijwielpad

stroomopwaarts neemt u dan de dijk

het kost u straks geen moeite meer

het is gedaan met kuitenzeer

u wint aanzienlijk aan bereik

stroomopwaarts! ’t is een nieuwe tijd

waarin u ’n kopje koffie pakt,

de fiets zit in het stopcontact

heel nieuwegein is voorbereid

en hoe zal ’t gaan met wielersport?

de snelste die de zege neemt

een ander die onwennig claimt:

‘maar mijn verlengsnoer was te kort’

© ton de gruijter 

herenstraat en armensteeg

ik doe niet aan ‘historisch juist’. ik beperk me tot wat ik zie en daar van denk. zo ook in jutphaas. de t-kruising, waar herenstraat en armensteeg elkaar tegenkomen is zo’n plek waar de fantasie me vertelt hoe het geweest zou kunnen zijn.

herenstraat en armensteeg

en nu de wereld is verdeeld

in goed van geld of ’t zal niks worden

plaatst men voor ’t gemak wat borden

straten zelfs zijn toebedeeld

plaveisel voor de herenstraat

een rijruig klinkt hier, hoefgeklater

uitzicht is er op het water

lamplicht schijnt hier ’s avonds laat

hoe anders leeft de armensteeg

hier klinkt het klossen op de klompen

haalt men het water uit de pompen

moet men het doen met wat men kreeg

zo naast elkaar, nooit op bezoek

want ieder heeft een plek gekregen

ieder gaat de eigen wegen

maar niet verder dan de hoek

© ton de gruijter 

gesloten coffeeshop

ik ben van zo’n leeftijd dat ik een coffeeshop ken als ruimte waar koffie werd gedronken. enkele durfals waagden zich aan thee of fris. ook waren er gevulde koeken en tosti’s. op de een of andere manier verdwijnt die associatie niet en als dan gelezen wordt dat de enige coffeeshop, die nieuwegein rijk was niet langer wordt gedoogd, ontstaat een vreemde mijmering.

gesloten coffeeshop

’t gezag, dat voerde jaren strijd

was wars van ’t ongezond genot

de coffeeshop is nu op slot

van één-beleid naar géén-beleid

de coffeeshop is nu echt dicht

de liefhebbers staan nu op straat

proberen stiekem ’s avonds laat

een slok te scoren, uit het zicht

het park is er getuige van

de troost wordt illegaal gehaald

en naast een weggeworpen naald

ligt nu ’n gebruikte koffiekan

© ton de gruijter